ΧΟΡΟΣ ΠΑΝΩ ΣΤΑ ΣΤΑΧΥΑ (1950)
Θίασος Αδαμαντίου Λεμού - Θέατρο Διονύσια
Σκηνοθεσία: Αδαμάντιος Λεμός
Σκηνικά - Κουστούμια: Μαρία Ράμφου
Μουσική: Αργύρης Κουνάδης
«...Αλλά ο νέος συγγραφέας είναι πολύ νέος κι αυτό προσδίδει μεγαλύτερη αξία
στην προσφορά του... Με μέσα λιτά, με άψογη γλωσσική χρήση, με τεχνική
επιδεξιότητα ανώτερη απ' την προσδοκωμένην κατώρθωσε να μας υποβάλη σε θεατρική
μορφή την ποίηση της ατμόσφαιρας του δημοτικού τραγουδιού, εγγράφοντας στο
ενεργητικό του μιαν επιτυχία, που σαν ξεκίνημα δικαιολογεί ευοίωνη εξέλιξη.»
Μιχάλης Περάνθης (ΕΘΝΟΣ)
~
ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ* (1951)
Εφηβικόν Θέατρον Ελλάδος - Θέατρο Rex
Σκηνοθεσία: Νίκος Καραγεωργιάδης
Σκηνικά - Κουστούμια: Ιάσων Μολφέσης
Μουσική: Γιάννης Χρονόπουλος
* Δεν έχουν ακόμα καταχωρηθεί οι κριτικές
~
ΕΒΔΟΜΗ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ (1956)
Εθνικό Θέατρο - Δεύτερη Σκηνή
Σκηνοθεσία: Κώστης Μιχαηλίδης
Σκηνικά - Κουστούμια: Κλεόβουλος Κλώνης
Μουσική: Αργύρης Κουνάδης
«Το ότι μπόρεσε ο Καμπανέλλης να δώση γνήσια δραματική μορφή σ’ αυτό το πανανθρώπινο αίτημα, δείχνει πως το θέατρο μας έχει ξεπεράσει την ηλικία της ανωριμότητας».
Ειρήνη Καλκάνη (ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ)
~
ΑΥΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΝΤΑΛΟΝΙ ΤΟΥ (1957)
Θέατρο Τέχνης - Κάρολος Κουν*
Σκηνοθεσία: Βασ. Διαμαντόπουλος
Σκηνικά - Κουστούμια: Γιάννης Τσαρούχης
* Ρεσιτάλ τεσσάρων μονολόγων του Βασίλη Διαμαντόπουλου με τα μονόπρακτα: Λουίτζι Πιραντέλο Ο άνθρωπος με το λουλούδι στο στόμα, Τζέιμς Θέρμπερ Η κρυφή ζωή του Ουώλτερ Μίττυ, Άντον Τσέχωφ Οι βλαβερές συνέπειες του καπνού και Ιάκωβου Καμπανέλλη Αυτός και το πανταλόνι του, που φιλοξενήθηκε στο Θέατρο Τέχνης
«... ο συγγραφέας του επιβεβαιώνει όλες τις ελπίδες που στηρίζονται στο ταλέντο, στην ευαισθησία και στις θεατρικές του γνώσεις. Παρά την περιορισμένη έκταση του μονο¬λόγου, ολοκληρώνει έναν άνθρωπο. Έχουμε ευρήματα, επιδέξιο χειρισμό και συγκλονιστικές δραματικές μεταπτώσεις.»
Γεράσιμος Σταύρου (ΑΥΓΗ)
~
Η ΑΥΛΗ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ (1957)
ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΧΝΗΣ
Σκηνοθεσία: Κάρολος Κουν
Σκηνικά - Κουστούμια: Γιάννης Τσαρούχης
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
«Επί τέλους ένα έργο που αντέχει στον έλεγχο και στη σύγκριση με ξένα ομοειδή.»
Λέων Κουκούλας (ΑΘΗΝΑΪΚΗ)
«...υπάρχει πρώτα πρώτα -μέγα δώρο- η έφεση και η γεύση του ποιοτικά καλού... δε συγχέεται το κάλλος με τον μπεζαχτά... κυριαρχεί το αίσθημα του Θεάτρου. Κι ακόμα, διακρίνεις καθαρά νοημοσύνη, επινοητικότητα, φαντασία, παρατηρητικότητα... ξέρει να επισημαίνει και να θερμαίνει.»
Άγγελος Τερζάκης (ΤΟ ΒΗΜΑ)
«Έκανε πολύ καλά ο κ. Κάρολος Κουν που αλλάζοντας μάλιστα τη σειρά του ρεπερτορίου του στο Θέατρο του, παρουσίασε την Αυλή των Θαυμάτων. Δεν βλέπουμε συχνά έργα νέων Ελλήνων συγγραφέων τέτοιας ποιότητος και με τόση στοργή ανεβασμένα.»
Κλέων Παράσχος (Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)
~
Ο ΓΟΡΙΛΑΣ ΚΑΙ Η ΟΡΤΑΝΣΙΑ* (1959)
Θέατρο Τέχνης - Κάρολος Κουν
Σκηνοθεσία: Κάρολος Κουν
Σκηνικά - Κουστούμια: Γιάννης Στεφανέλλης
* Δεν έχουν ακόμα καταχωρηθεί οι κριτικές
~
Η ΗΛΙΚΙΑ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ (1959)
Θέατρο Τέχνης - Κάρολος Κουν
Σκηνοθεσία: Κάρολος Κουν
Σκηνικά - Κουστούμια: Γιάννης Στεφανέλλης
«Ο Καμπανέλλης επιχειρεί να οικοδομήσει μια πλουσιότερη δραματική σύνδεση απ' τα προηγούμενα έργα του. Αυτό μόνο φτάνει για ν αναγνωρίσουμε πως ο προβληματισμός του συγγραφέα επεκτείνεται από κάθε άποψη.»
Γεράσιμος Σταύρου (ΑΥΓΗ)
~
ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΧΩΡΙΣ ΟΝΟΜΑ (1959)
Θίασος Βασίλη Διαμαντόπουλου, Μαρίας Αλκαίου - Νέο Θέατρο
Σκηνοθεσία: Βασ. Διαμαντόπουλος
Σκηνικά - Κουστούμια: Γιώργος Βακαλό
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
«Ο συγγραφέας της Αυλής των Θαυμάτων δίνει τώρα μ’ εκπληκτικούς σπινθήρες εξυπνάδας ένα πανόραμα του ρωμέικου, μέσα στην αχλή του παραμυθιού. Με οξύτατη παρατήρηση, με γνήσιο αίσθημα και χιούμορ... Στο Παραμύθι - όπως και στην Ηλικία της νύχτας υπάρχουν θαυμάσιες σελίδες, δυσεύρετες στο νεοελληνικό δραματολόγιο.»
Γεράσιμος Σταύρου (ΑΥΓΗ)
~
Η ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ* (1963)
Θίασος Τζένης Καρέζη - Θέατρο Κοτοπούλη
Σκηνοθεσία: Ιάκωβος Καμπανέλλης
Σκηνικά - Κουστούμια: Βασίλης Φωτόπουλος
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
* Δεν έχουν ακόμα καταχωρηθεί οι κριτικές.
~
ΒΙΒΑ ΑΣΠΑΣΙΑ (1966)
Θίασος Τζένης Καρέζη - Θέατρο Χατζηχρήστου
Σκηνοθεσία: Μιχάλης Μπούχλης
Σκηνικά: Γιάννης Καρύδης
Μουσική: Γεράσιμος Λαβράνος
«Ολόκληρο το έργο διαρρέεται από ανθρωπιά και αγάπη στον αγωνιζόμενο άνθρωπο.
... ο διάλογος κυλάει μεστός, άνετος, η κριτική που γίνεται στην 4η Αυγούστου, διακρίνεται για την εύστοχη σάτιρα και το λεπτό χιούμορ. Τέλος, εύστοχες είναι οι νύξεις, που γίνονται για το μέλλον των αγωνιστών της αντίστασης.»
Φάνης Καμπάνης (ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ)
~
ΟΔΥΣΣΕΑ ΓΥΡΙΣΕ ΣΠΙΤΙ (1966)
Θέατρο Τέχνης - Κάρολος Κουν
Σκηνοθεσία: Κάρολος Κουν
Σκηνικά - Κουστούμια: Σοφία Ζαραμπούκα
«Το έργο αυτό γράφτηκε από άνθρωπο που δεν κινδυνεύει να στερέψει.»
Κώστας Σκαλιώρας (ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ)
«Στη Θηβαϊδα της θεατρικής μας παραγωγής με τις τόσο σπάνιες οάσεις, ο συγγραφέας του έργου αυτού, προσθέτει μιαν ακόμη καταπράσινη, δροσερή.»
Κώστας Οικονομίδης (ΕΘΝΟΣ)
«Είναι έξυπνα γραμμένη η σάτιρα του κ. Καμπανέλλη κι έξυπνα παίζεται. Τα ευρήματα αφθονούν, οι σκηνικές καταστάσεις έχουν τις πιο πολλές φορές πρωτοτυπία και φρεσκάδα. Μ’ όλο που ο θεατής έχει εθισθή στο κλίμα που δημιουργείται και περιμένει το απρόοπτο - εν τούτοις όταν έλθη, το χαίρεται και το απολαμβάνει.»
Αιμίλιος Χουρμούζιος (Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)
«Έργο που ενοχλεί, που ανησυχεί, που ταράζει, έργο που θα εκτιμηθή από μικρή μερίδα θεατών και που πιθανόν να προκαλέσει και δυσφορία, αλλά που είναι ένα από τα πιο αξιόλογα του Καμπανέλλη - πραγματικά “σύγχρονο Θέατρο”.»
Ειρήνη Καλκάνη (ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ)
~
Η ΑΠΟΙΚΙΑ ΤΩΝ ΤΙΜΩΡΗΜΕΝΩΝ* (1970)
Πειραματικό Θέατρο Μαριέττας Ριάλδη
Σκηνοθεσία: Ιάκωβος Καμπανέλλης
Σκηνικά: Βασίλης Φωτόπουλος
Κουστούμια: Κυριάκος Κατζουράκης
* Δεν έχουν ακόμα καταχωρηθεί κριτικές
~
ΑΣΠΑΣΙΑ (1971)
Θίασος Τζένης Καρέζη, Κώστα Καζάκου - Θέατρο Διάνα
Σκηνοθεσία: Κώστας Καζάκος
Σκηνικά - Κουστούμια: Βασίλης Φωτόπουλος
«Έφυγα από την παράσταση παίρνοντας μαζί μου μια καλλιτεχνική χαρά. Γιατί παρακολούθησα μαζί ένα άριστο ελληνικό έργο ποιότητας και μια άρτια παράσταση... ζωηρή θεατρικότητα, έντονη δραματικότητα, ο λόγος αδιάλειπτα μεστός... μια παράσταση από κείνες, που κι ας υπάρχουν πολλά θέατρα, σπάνια έχουμε τη δυνατότητα να χαρούμε.»
Άλκης Θρύλος (ΝΕΑ ΕΣΤΙΑ)
~
ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΜΑΣ ΤΣΙΡΚΟ (1973)
ΘΕΑΤΡΟ ΑΘΗΝΑΙΟΝ - ΘΙΑΣΟΣ ΚΑΡΕΖΗ - ΚΑΖΑΚΟΥ
Σκηνοθεσία: Κώστας Καζάκος
Σκηνικά Κουστούμια: Φαίδων Πατρικαλάκης
Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος
«Ήταν κάτι αληθινά μεγάλο. Είμαι πολύ τυχερός που το έζησα. Τέτοια ώρα τη ζει κανείς μια φορά μόνο στη ζωή του... Λαός και Θεατρίνοι γίνηκαν ένα και με αφορμή μόνο το θεατρικό λόγο παίζανε κι οι δύο το ρόλο τους με ένα πάθος απερίγραπτο. Ήταν ένα ξεχείλισμα πίκρας - το πρώτο - πίκρας, αγανάκτησης, πείσματος, καημού, θρήνου, απόφασης, ελπίδας. Ποτέ άλλοτε δεν είδα ηθοποιούς "να μην παίζουν θέατρο" έτσι, και ποτέ δεν είδα θεατές "να είναι έτσι μέσα στο έργο"... Ολόκληρη η παράσταση ξετυλίχτηκε σαν ένας αγωνιστικός διάλογος, το κείμενο απ’ τη μια και το λαϊκό χειροκρότημα απ’ την άλλη - που δεν ήταν χειροκρότημα ούτε για το έργο ούτε για τους θεατρίνους... κι όταν η παράσταση τελείωνε βρόντησε το σύνθημα, πηγαίο, λυτρωτικό, αβάσταγο "Θα νι-κή-σου-με".»
Κώστας Καλατζής (ΣΕΛΙΔΕΣ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ)
~
ΤΟ ΚΟΥΚΙ ΚΑΙ ΤΟ ΡΕΒΥΘΙ ένα κάποιο παραμύθι* (1974)
Θίασος Τζένης Καρέζη, Κώστα Καζάκου - Θέατρο Αθήναιον
Σκηνοθεσία: Κώστας Καζάκος
Σκηνικά - Κουστούμια: Φαίδων Πατρικαλάκης
Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος
* Δεν έχουν ακόμα καταχωρηθεί οι κριτικές.
~
Ο ΕΧΘΡΟΣ ΛΑΟΣ* (1963)
Θίασος Τζένης Καρέζη, Κώστα Καζάκου - Θέατρο Αθήναιον
Σκηνοθεσία: Κώστας Καζάκος
Σκηνικά - Κουστούμια: Αντώνης Κυριακούλης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
* Δεν έχουν ακόμα καταχωρηθεί οι κριτικές.
~
ΠΡΟΣΩΠΑ ΓΙΑ ΒΙΟΛΙ ΚΑΙ ΟΡΧΗΣΤΡΑ (1976)
Ο πιστός άνθρωπος, Η γυναίκα και ο λάθος, Ο πανηγυρικός, Ο άνθρωπος και το κάδρο
Θέατρο Τέχνης - Κάρολος Κουν
Σκηνοθεσία: Κάρολος Κουν
Σκηνικά - Κουστούμια: Σάββας Χαρατσίδης
Μουσική Επιμέλεια: Ρηνιώ Παπανικόλα
«Για πρώτη φορά στο νεοελληνικό Θέατρο η διαλεκτική γίνεται αληθινό θεατρικό γεγονός. Εδώ δεν γράφτηκε απλώς ένα αριστουργηματικό μονόπρακτο, δεν ακούστηκε ένας λόγος κρουστός που αγγίζει τον χώρο της μεγάλης ποίησης γράφτηκε και το πιο ολοκληρωμένο δοκίμιο νεοελληνικής κοινωνιολογίας. Αυτό, ναι, είναι πολιτικό Θέατρο.» (Για το μονόπρακτο Η γυναίκα και ο λάθος)
Κώστας Γεωργουσόπουλος (ΤΟ ΒΗΜΑ)
~
ΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ ΠΟΔΙΑ ΤΟΥ ΤΡΑΠΕΖΙΟΥ (1978)
Θέατρο Τέχνης - Κάρολος Κουν
Σκηνοθεσία: Κάρολος Κουν
Σκηνικά - Κουστούμια: Σάββας Χαρατσίδης
«... πρέπει να βρέθηκε σε μια στιγμή ιδιαίτερης ψυχικής ευφορίας, όταν έγραφε "Τα τέσσερα πόδια του τραπεζιού". Έργο μιας πνοής, η δεινή αυτή κωμικοτραγική κοινωνική σάτιρα, έχει μια σπάνια αρχιτεκτονική αρτιότητα, έναν χείμαρρο ευφυών ευρημάτων, φραστικών και τεχνικών.»
Άλκης Μαργαρίτης (ΤΑ ΝΕΑ)
~
Ο ΜΠΑΜΠΑΣ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ (1980)
Θέατρο Τέχνης - Κάρολος Κουν
Σκηνοθεσία: Γιώργος Λαζάνης
Σκηνικά - Κουστούμια: Δαμιανός Ζαρίφης
«Δροσερό, κεφάτο, πνευματώδες, τσούζει όσο πρέπει και όπως πρέπει. Κωμωδία που πατάει ελαφρά πάνω στην πολιτική σάτιρα που δεν επιβαρύνει: το είδος της κωμωδίας. Μια γουστόζικη αλληγορία, ένα θέμα θεατρικότατα μαστορεμένο και, κυρίως ένας έξυπνος διάλογος.»
Τάσος Λιγνάδης (Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)
~
Ο ΑΟΡΑΤΟΣ ΘΙΑΣΟΣ (1988)
Εθνικό Θέατρο - Κεντρική Σκηνή
Σκηνοθεσία: Γιώργος Μιχαηλίδης
Σκηνικά - Κουστούμια: Σάββας Χαρατσίδης
Μουσική: Θόδωρος Αντωνίου
«Το αξιοπρόσεκτο πάντως στον “Αόρατο Θίασο” είναι ότι ο συγγραφέας του δεν αναζήτησε την ανανέωση μόνο σε μια αποφασιστική παράκαμψη του κοινωνικού χώρου του περιθωρίου και της υποπρολεταριακής αθλιότητας, που, κατά γενική εκτίμηση, έχει οριοθετήσει και το αδιέξοδο του σύγχρονου ελληνικού έργου. Την αναζήτησε επίσης έξω από το πλαίσιο του ρεαλισμού που υπήρξε η επίσημη, ας πούμε, τεχνοτροπία της παραπάνω εξαντλημένης θεματικής.»
Θόδωρος Κρητικός (ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ)
«Αν πράγματι ο Καμπανέλλης σας αιφνιδιάσει, αυτό έγκειται στη γνώση του να αναπαριστά ένα νέο κόσμο, το πλαγκτόν της κοινωνικής σούπας της μεταπολεμικής μιξοαστικής μας σχιζοφρένειας... Το πικρό και αφόρητο συμπέρασμα από το έργο του Καμπανέλλη που θα ενοχλήσει πολλούς είναι ακριβώς αυτό. Το περίσσευμα του μίσους είναι η δύναμη της κοινωνίας μας, που επιβιώνει καταπίνοντας τους εφιάλτες της και τρεφόμενη με τις ενοχές της.»
Κώστας Γεωργουσόπουλος (ΤΑ ΝΕΑ)
«Στο Θέατρο μπορούν να σημειωθούν πολλών ειδών "επιτυχίες". Άλλες σε σχέση με την ανταπόκριση του κοινού. Και άλλες, πιο "μυστικές" και προσωπικές σε σχέση με την ίδια θεατρική δημιουργία Οι πρώτες έχουν πιο μεγάλη σημασία για το "σήμερα"... αλλά οι δεύτερες σημαίνουν πιο πολλά για το "διηνεκές"... Μια τέτοια επιτυχία σημείωσε το νεοελληνικό Θέατρο και ο Καμπανέλλης προσωπικά με το νέο του έργο "Ο Αόρατος Θίασος"... Μια "επιτυχία" ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ μια “επιτυχία” ΕΞΕΛΙΞΗΣ.»
Βάιος Παγκουρέλης (24 ΩΡΕΣ)
~
Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΕΡΝΑ ΑΠΟ ΜΕΣΑ (1990)
Πειραματικό Θέατρο της Πόλης - Μαριέττα Ριάλδη
Σκηνοθεσία: Ιάκωβος Καμπανέλλης
Σκηνικά: Γιούλα Γαζετοπούλου
Κουστούμια: Λυδία Γραβάνη
Μουσική Επένδυση: Φίλιππος Σοφιανός
«Έξοχο απόκτημα του νεοελληνικού θεάτρου είναι το έργο "Ο δρόμος περνά από μέσα", τελευταίο δείγμα γραφής του Ιάκωβου Καμπανέλλη, σκηνοθετημένο από τον ίδιο στο Πειραματικό Θέατρο της Πόλης. Η οικονομία και συγχρόνως ο πλούτος των καίριων μονολόγων, η ισορροπία ανάμεσα στην ενδοσκόπηση και την απογραφή κοινωνικών τύπων, ο δραματικός χώρος ως πεδίο ποιητικών αναγωγών και μεταφορών, η ελλειπτικότητα που συμβαδίζει με την υπαινικτικότητα, η διακριτική παρεμβολή μιας λυρικής γλωσσάς και κυρίως ο γερός σχεδιασμός των ατομικών περιπτώσεων συνιστούν μερικά από τα προτερήματα του έργου. Στο σημείο όπου ο παλιός κόσμος διασταυρώνεται με τον καινούριο, όπου το παρελθόν, ως ανάμνηση, φόβος η τύψη, συγκρούεται με το αδίστακτο παρόν, όπου ένα θνήσκον κοινωνικό στρώμα υποσκάπτεται από το στρώμα των αναρριχόμενων, των οικονομικά εύρωστων, ακαλλιέργητων και ανενδοίαστων, με σκοπό να αντικατασταθεί σταδιακά, οικοδόμησε ο Καμπανέλλης τον δικό του "Βυσσινόκηπο".»
Ελένη Βαροπούλου (ΤΟ ΒΗΜΑ)
«Στο νέο του έργο ο Καμπανέλλης αποδεικνύεται σημαντικός πλέον ποιητής. Ενώ διαβλέπει ότι υπάρχει προγραμματικό σχήμα, η δραματουργική ανάπτυξη είναι τέτοια ώστε στο έργο απογειώνεται και καθίσταται πλέον δραματουργική πρόκληση για το μέλλον της θεατρικής μας πορείας. Ο Καμπανέλλης ωριμάζοντας απεκάλυψε μια τρυφερή ενδοχώρα, μια λυρική περιοχή του ταλέντου του που έως τώρα έκρυβε. Αφού έως πριν λίγο στο έργο του κατειρωνεύτηκε το νεοπλουτικό κιτς, την εκζήτηση του γούστου και τη δουλεία στο συρμό, τώρα μας ανοίγει δρόμο για να απολαύσουμε την αφή του σπανίου, τη σοφία της μαστοριάς, την αξία του ακριβού και του μοναδικού. Στον "Αόρατο Θίασο" υπήρξαν εξαίσιες νοσταλγικές αναφορές στην αυθεντικότητα του τοπίου, στη χαμένη κοινοτική ζωή, στην αγαπητική σχέση που οικοδομείται στην αυλή και στην ευρεία συγγένεια. Το έργο του Καμπανέλλη είναι ένα πνευματικό γεγονός πέρα από ένα σημαντικό απόκτημα της νεοελληνικής δραματουργίας.»
Κώστας Γεωργουσόπουλος (ΤΑ ΝΕΑ)
~
Ο ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ* (1992)
Παίχτηκε για πρώτη φορά ως τρίτο μονόπρακτο στο ρεσιτάλ ερμηνείας μονολόγων του Ιάκωβου Καμπανέλλη, με γενικό τίτλο «Τρεις σε Μοναξιά» (Αυτός και το πανταλόνι του, Ο πανηγυρικός, Ο επικήδειος)
Θέατρο Στοά
Σκηνοθεσία - Ερμηνεία: Θανάσης Παπαγεωργίου
* Δεν έχουν ακόμα καταχωρηθεί κριτικές. ~ Ο ΔΕΙΠΝΟΣ (1993) ΘΕΑΤΡΟ ΔΙΟΝΥΣΙΑ - ΘΙΑΣΟΣ ΑΔ. ΛΕΜΟΥ
Σκηνοθεσία: Ιάκωβος Καμπανέλλης
«Ο Καμπανέλλης μπαίνοντας στην όγδοη δεκαετία της ζωής του συνεχίζει να μας αιφνιδιάζει πρωτοπορώντας, γιατί τι άλλο από αιφνιδιασμός είναι τα τρία μονόπρακτα που παρουσιάζει στη Νέα Σκηνή του Εθνικού με δική του σκηνοθεσία. "Ο Δείπνος" είναι μια ευφυής σύλληψη. Η παρουσία στο νεκρόδειπνο αυτό ζωντανών και πεθαμένων, όπου όμως δεν υπάρχει μεταξύ τους καμιά επικοινωνία (οι νεκροί ακούν τους ζωντανούς, αλλά οι ζωντανοί δεν υποπτεύονται την παρουσία των πεθαμένων),δίνει την ευκαιρία στον Καμπανέλλη να σκαλίσει ενδιαφέρουσες πτυχές των ηρώων του Αισχύλου, του Σοφοκλή και του Ευριπίδη μετά τα φονικά, όπου τα θύματα έχουν πια την εμπειρία της αιωνιότητας και οι ζωντανοί θύτες την αφόρητη ενοχή για την απουσία των θυμάτων.» Κώστας Γεωργουσόπουλος (ΤΑ ΝΕΑ)
«Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης για μια ακόμη φορά μας αιφνιδίασε με την υψηλής ποιότητας, ποιητικού οίστρου, θεματικού πλούτου, μορφολογικής ευλυγισίας, πνευματικής φρεσκάδας, θεατρική δημιουργία του. Αποτελούν κατά τη γνώμη μας μέγιστη προσφορά στη σύγχρονη δραματουργία. Και όχι μόνο στην ελληνική. Η προσφορά του Καμπανέλλη δεν είναι μέγιστη μόνο για την αισθητική και δραματουργική δεινότητα των μονόπρακτων αυτών, αλλά γιατί μέσω αυτών επεξεργάζεται με εκπληκτική πρωτοτυπία, με έξοχη ψυχογραφική ικανότητα, με βαθύτατη αγάπη και κατανόηση για τον άνθρωπο, με σύγχρονη κοινωνιολογική αντίληψη, τους τραγικούς μύθους των Ατρειδών και Λαβδακιδών.» Θυμέλη (ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ) ~ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΙΨΕΝ (1995) Πειραματική Σκηνή της Τέχνης, Θεσσαλονίκη
Σκηνοθεσία: Πέτρος Ζηβανός
«Όσον αφορά, όμως, την κατανόηση των ίδιων των χαρακτήρων, είναι αλήθεια ότι παρά την αναγνωρισμένη διαχρονικότητα των έργω του Ίψεν, δεν μπορούμε εμείς σήμερα να συνδεθούμε εύκολα με τα πολιτισμικά συμφραζόμενα του 1880. Η ιδιαίτερη γλώσσα των προσώπων εκείνης της εποχής, οι πεποιθήσεις τους και οι εκφράσεις τους δεν έχουν ούτε ένα μεγάλο έργο εξομολογητικό, σοφό, ειλικρινές, ντοκουμέντο μιας υπαρξιακής περιπέτειας με έντονο το ιστορικό περιβάλλον και τις εποχές που διαδραματίστηκε.» Γιώργος Χατζηδάκης (ΡΑΔΙΟΤΗΛΕΟΡΑΣΗ)
«Στη διαδρομή του θεάτρου και την επαφή του με το κοινό υπάρχουν μερικοί συγγραφείς που μοιάζουν συνεχώς αειθαλείς. Συγγραφείς που παραμένουν με το πέρασμα του χρόνου μονίμως δημιουργικοί, αναζητητές και πρωτοπόροι, εξελίσσοντας αδιάκοπα τη γραφή και τη σκέψη τους, χωρίς συγχρόνως να χάνουν τη ζώσα σχέση τους με την κοινωνία και τη ζωή γύρω τους. Ένας τέτοιος συγγραφέας στον ελληνικό θεατρικό και κοινωνικό χώρο είναι και ο Ιάκωβος Καμπανέλλης, ο "πατριάρχης" του νεότερου θεάτρου του τόπου. Συγγραφέας που μοιάζει να μη σταματά σε όσα - πάμπολλα και εξόχως σημαντικά - έχει ήδη προσφέρει, αλλά αναζητά συνέχεια καινούριους τρόπους για να εκφράσει το διευρυνόμενο προβληματισμό του, ο οποίος μάλιστα δείχνει την τελευταία δεκαετία να εγκαταλείπει σταδιακά την - καίρια οπωσδήποτε - περιγραφική και κριτική ματιά του προς τη "συμβιωτική" ζωή και να καταδύεται στον ίδιο τον πυρήνα της οντολογικής υπόστασης του ανθρώπου. Με ήρωες και θέματα που πλέον δεν χαρακτηρίζονται απλώς από την "ελληνικότητα" τους, μα την εμπεριέχουν.» Βάιος Παγκουρέλης (ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ) ~ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΡΑΞΗ* (1997) Πειραματική Σκηνή της Τέχνης, Θεσσαλονίκη
Σκηνοθεσία: Πέτρος Ζηβανός
* Δεν έχουν ακόμα καταχωρηθεί οι κριτικές. ~ ΜΙΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΚΑΠΟΥ ΑΛΛΟΥ* (1997) Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν
Σκηνοθεσία: Μίμης Κουγιουμτζής
* Δεν έχουν ακόμα καταχωρηθεί οι κριτικές. ~ Η ΣΤΕΛΛΑ ΜΕ ΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΓΑΝΤΙΑ* (1997) ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Βόλου
Σκηνοθεσία: Θέμης Μουμουλίδης
* Δεν έχουν ακόμα καταχωρηθεί οι κριτικές. ~ ΜΙΑ ΚΩΜΩΔΙΑ* (2002) Ανοιχτό Θέατρο Γιώργου Μιχαηλίδη - Ηρώδειο
Σκηνοθεσία: Γιώργος Μιχαηλίδης
* Δεν έχουν ακόμα καταχωρηθεί οι κριτικές. ~ ΟΙ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΝΥΧΤΕΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΘΩΜΑ* (2005) Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν
Σκηνοθεσία: Τάκης Βουτέρης
* Δεν έχουν ακόμα καταχωρηθεί οι κριτικές. ~
Σκηνικά - Κουστούμια: Λέα Κούση
Σκηνικά - Κουστούμια: Ντόρα Λελούδα
Μουσική επιμέλεια: Ολυμπία Κυριακάκη
Σκηνικά - Κουστούμια: Ιωάννα Μανωλεδάκη
Μουσική - Επιμέλεια: Δημήτρης Ναζίρης
Σκηνικά - Κουστούμια: Ιωάννα Μανωλεδάκη
Μουσική: Φαίδων Χατζηαντωνίου
Σκηνικά: Αντώνης Δαγκλίδης
Σκηνικά - Κουστούμια: Αντώνης Δαγκλίδης, Χριστίνα Παπαγεωργίου
Μουσική: Φίλιππος Τσαλαχούρης
Σκηνικά - Κουστούμια: Γιώργος Ασημακόπουλος
Σκηνικά: Κατερίνα Καμπανέλλη
Σκηνικά - Κουστούμια: Αγνή Ντούτση
Μουσική: Θόδωρος Αντωνίου
Σκηνικά - Κουστούμια: Άγγελος Αγγελή
Μουσική: Πλάτων Ανδριτσάκης
