Ο ΑΟΡΑΤΟΣ ΘΙΑΣΟΣ (1988)

Εθνικό Θέατρο - Κεντρική Σκηνή

Σκηνοθεσία: Γιώργος Μιχαηλίδης
Σκηνικά - Κοστούμια: Σάββας Χαρατσίδης
Μουσική: Θόδωρος Αντωνίου

«Το αξιοπρόσεκτο πάντως στον “Αόρατο Θίασο” είναι ότι ο συγγραφέας του δεν αναζήτησε την ανανέωση μόνο σε μια αποφασιστική παράκαμψη του κοινωνικού χώρου του περιθωρίου και της υποπρολεταριακής αθλιότητας, που, κατά γενική εκτίμηση, έχει οριοθετήσει και το αδιέξοδο του σύγχρονου ελληνικού έργου. Την αναζήτησε επίσης έξω από το πλαίσιο του ρεαλισμού που υπήρξε η επίσημη, ας πούμε, τεχνοτροπία της παραπάνω εξαντλημένης θεματικής.»

Θόδωρος Κρητικός (ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ)

«Αν πράγματι ο Καμπανέλλης σας αιφνιδιάσει, αυτό έγκειται στη γνώση του να αναπαριστά ένα νέο κόσμο, το πλαγκτόν της κοινωνικής σούπας της μεταπολεμικής μιξοαστικής μας σχιζοφρένειας... Το πικρό και αφόρητο συμπέρασμα από το έργο του Καμπανέλλη που θα ενοχλήσει πολλούς είναι ακριβώς αυτό. Το περίσσευμα του μίσους είναι η δύναμη της κοινωνίας μας, που επιβιώνει καταπίνοντας τους εφιάλτες της και τρεφόμενη με τις ενοχές της.»

Κώστας Γεωργουσόπουλος (ΤΑ ΝΕΑ)

«Στο Θέατρο μπορούν να σημειωθούν πολλών ειδών "επιτυχίες". Άλλες σε σχέση με την ανταπόκριση του κοινού. Και άλλες, πιο "μυστικές" και προσωπικές σε σχέση με την ίδια θεατρική δημιουργία Οι πρώτες έχουν πιο μεγάλη σημασία για το "σήμερα"... αλλά οι δεύτερες σημαίνουν πιο πολλά για το "διηνεκές"... Μια τέτοια επιτυχία σημείωσε το νεοελληνικό Θέατρο και ο Καμπανέλλης προσωπικά με το νέο του έργο "Ο Αόρατος Θίασος"... Μια "επιτυχία" ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ μια “επιτυχία” ΕΞΕΛΙΞΗΣ.»

Βάιος Παγκουρέλης (24 ΩΡΕΣ)